In januari 2020 ben ik begonnen aan mijn 20ste jaar als burgemeester van onze gemeente. Voor mij nog altijd de mooiste job die je mag uitoefenen.
Wat was voor jou de belangrijkste gebeurtenis of trend in 2020 in Merksplas?
Uiteraard de coronacrisis. Die zullen we ons nog decennialang blijven herinneren. Burgemeester zijn, was nog nooit zo moeilijk als dit jaar. De keuze tussen wat kan en mag en wat de mensen nodig hebben, moet telkens opnieuw gemaakt worden. Tot tevredenheid van sommigen, tot ontgoocheling van anderen. Hopelijk komt er snel terug meer harmonie in onze samenleving.
Waaruit heb je de voorbije maanden vooral je energie gehaald?
Vele mensen, zowel uit de zorg als andere sectoren, hebben zich ver van de schijnwerpers ingezet voor iedereen van onze maatschappij. Anderen trachtten, ondanks de vele beperkingen, toch vreugde en vrolijkheid te brengen. Denken we maar aan de thermosfleskes-evenementen, de jeugd die vanop het dak van het gemeenschapscentrum een radio-uitzending maakte, en alle creatieve initiatieven die er genomen zijn. Aan de inzet en het positivisme van al deze mensen kan je je optrekken om deze periode door te komen.
Wat heeft je op cultureel vlak thuis het meest bekoord?
Op 18 juni van dit jaar had ik het geluk om, samen met de minister-president en enkele collega burgemeesters, de 100ste verjaardag van Aster Berkhof te vieren. Onze voormalige bibliothecaris, Karel Michielsen, nam de organisatie op zich en heeft een mooie biografie geschreven over deze auteur uit Rijkevorsel, wiens grootvader en overgrootvader nog burgemeester waren van Merksplas. Spijtig genoeg is Aster Berkhof, schrijver van o.a. “Veel geluk, professor” en toch een monument in onze literaire geschiedenis, op 29 september 2020 overleden.
Welk liedje tekent voor jou 2020 en waarom?
Het is niet een liedje dat ik in normale omstandigheden zou kiezen, maar wel heel toepasselijk op dit jaar. De Britten kwamen, tijdens hun lockdown, massaal buiten om het nummer “We’ll meet again” van Vera Lynn te zingen. Als eerbetoon en als teken van hoop.
Wat wens je ons dorp toe voor ’21?
Datgene waar iedereen naar snakt: menselijk contact. Oma en opa die de kleinkinderen nog eens kunnen vastpakken, jongeren en jeugdverenigingen die opnieuw volledig zichzelf kunnen zijn; studenten met een studentenleven; sport en cultuur die terug deel uitmaken van ons dagelijks leven; huwelijken, verjaardagen en andere feesten, die enthousiast gevierd kunnen worden; op een waardige manier en met eerbetoon afscheid nemen van onze geliefden; genieten van onze vakanties…. Kortom: de mensen hun vrijheid terug geven.
