Ik ben 64 jaar en sta op enkele weken van mijn pensioen. In mijn werk heb ik altijd veel te maken gehad met cijfers, misschien dat ik daarom in mijn vrije tijd nogal vlug naar ‘lettertjes’ grijp, hierover uiteraard verder meer. Een andere passie van mij is de muziek, weliswaar enkel passief, dus als luisteraar. Dikwijls klassiek, maar ook al eens jazz… Veel radio en cd’s maar als het enigszins kan liefst live.
Lees je veel? En wat?
Lees je veel ? Tja, wat is veel ? Mijn leesritme is ongeveer 1 boek per week. Ik probeer ook de actualiteit te volgen via de lectuur van een tweetal weekbladen.
Wat lees ik ? Meestal fictie, en dat mag zowat alles zijn. Ik wissel wel graag af tussen klassiekers en hedendaagse auteurs. Om de talenkennis te onderhouden lees ik al eens een boek in het Frans, Engels, Duits of Italiaans.
In de vakantieperiode gaan er steevast enkele detectives of thrillers mee in de reiskoffer.
Als ik geen fictie lees, gaat mijn voorkeur uit naar werken die een historische achtergrond hebben.
Welk boek van de bib las je het laatst? En wat vond je ervan?
De kolibrie van Sandro Veronesi.
Dit boek werd door de kritiek alom geprezen, de verwachtingen waren dus hoog gespannen… en werden volledig ingelost. De auteur vertelt het levensverhaal van Marco Carrera dat nogal turbulent verloopt. Maar Carrera slaagt erin zich te handhaven en als het ware de controle te behouden, net zoals een kolibrie onbeweeglijk blijft hangen in zijn vlucht. Het verhaal is niet chronologisch opgebouwd en wordt verteld vanuit het standpunt van verschillende personages. Deze ogenschijnlijk wat ingewikkelde constructie geeft de auteur de mogelijkheid feiten en gebeurtenissen vanuit meerdere standpunten te belichten wat het voor de lezer ook intrigerender maakt.
Een absolute aanrader voor een echte leeservaring.
Welk boek dat je ooit las zou je iedereen willen aanraden?
Dan maar ineens twee die onlosmakelijk verbonden zijn: Lijmen / Het been van Willem Elsschot.
Misschien geen originele keuze maar wel twee echte klassiekers. Samen slechts ongeveer 150 pagina’s. Zeer kort de intrige : een oplichter probeert bedrijven zoveel mogelijk tijdschriften aan te smeren (Lijmen) en wordt geconfronteerd met de gevolgen van zijn bedrog (Het been.) Elsschot vertelt dit verhaal op zijn eigen onovertroffen manier: rake observaties van personen en situaties, een stijl die (ondanks dat de werken uit de eerste helft van de vorige eeuw stammen) zeer hedendaags aandoet. Zelfs als je de boeken een tweede of derde keer leest, ontdek je zaken waar je bij een vorige lezing overheen gekeken hebt.
Welke les heeft het lezen je voor je leven geleerd?
Soms kan de lectuur van een boek een bepaald inzicht geven, een andere of een meer genuanceerde kijk op iets. (Je kan 100 boeken over de Tweede Wereldoorlog lezen, maar de gruwel ervan ervaar je echt door de lectuur van Het dagboek van Anne Frank.)
Zonder zuurstof valt de ademhaling stil, zonder lezen de geest.
